Urodziny Jelonsjo Wszechmogącego
"Czasem musimy zejść do piekła w wyobraźni, aby nie trafić tam w rzeczywistości."
Sarah Kane
sformatowania potrzebuje świat
kuracja sama nie przetrwa naporu
gryząca drapieżna ludzka hiena
wstrzymać produkcję, wyplenić
boso przez bajkę o dobrym życiu
ciepłe kluchy już dawno wypadły z żurnala
ździebka czasu na posklejanie brak
trwoga w berku zdobywa punkty
ani boga ani pana kanapa składana
pod kanapą Augiasz stajnię ma
zamieć mnie zamieć mnie jeszcze raz
przepuść nurt możliwych rzek
(superwizor wypadł z okna i połamał się
superwizor krucjata wzorzec mama tata)
kuracja sama nie przetrwa naporu
gryząca drapieżna ludzka hiena
wstrzymać produkcję, wyplenić
boso przez bajkę o dobrym życiu
ciepłe kluchy już dawno wypadły z żurnala
ździebka czasu na posklejanie brak
trwoga w berku zdobywa punkty
ani boga ani pana kanapa składana
pod kanapą Augiasz stajnię ma
zamieć mnie zamieć mnie jeszcze raz
przepuść nurt możliwych rzek
(superwizor wypadł z okna i połamał się
superwizor krucjata wzorzec mama tata)
ODCZAROWANIE (z niem. Entzauberung) - kluczowe pojęcie socjologii historycznej Maxa Webera (1864-1920) oznaczające, charakterystyczny dla nowoczesności (modernizmu), sposób postrzegania świata wynikający z utraty poczucia zadziwienia i ufundowany na przekonaniu, że każdy obserwowalny fakt, zarówno fizyczny, jak duchowy i społeczny, może być wyjaśniony naukowo.
Zdaniem Webera o. nie jest na ogół skutkiem zamierzonych bądź prowokowanych celowo działań (choć istnieją ludzie żywotnie nim zainteresowani, określający siebie zazwyczaj mianem racjonalistów), lecz konsekwencją samoczynnych i ewolucyjnych przemian świadomościowych, zachodzących w epoce nowożytnej (i w obrębie cywilizacji zachodniej); jest ono swoiście nowożytne i nowoczesne już przez samą okoliczność odrzucenia postawy zadziwienia - a zatem również szacunku i nabożnej czci wobec piękna i majestatu stworzenia, co w sposób spontaniczny prowadzi myśl ku jego Stwórcy - uznanej przez filozofię klasyczną, od Platona począwszy, za podstawowy impuls samego filozofowania; miejsce zadziwienia zajmuje w myśli nowożytnej oschła i "zimna" postawa dyktatu człowieka nad ujarzmianym przez niego światem przyrody, wprzęganej w realizację naukowo wykalkulowanych celów za pośrednictwem coraz doskonalszej techniki.
Zdaniem Webera o. nie jest na ogół skutkiem zamierzonych bądź prowokowanych celowo działań (choć istnieją ludzie żywotnie nim zainteresowani, określający siebie zazwyczaj mianem racjonalistów), lecz konsekwencją samoczynnych i ewolucyjnych przemian świadomościowych, zachodzących w epoce nowożytnej (i w obrębie cywilizacji zachodniej); jest ono swoiście nowożytne i nowoczesne już przez samą okoliczność odrzucenia postawy zadziwienia - a zatem również szacunku i nabożnej czci wobec piękna i majestatu stworzenia, co w sposób spontaniczny prowadzi myśl ku jego Stwórcy - uznanej przez filozofię klasyczną, od Platona począwszy, za podstawowy impuls samego filozofowania; miejsce zadziwienia zajmuje w myśli nowożytnej oschła i "zimna" postawa dyktatu człowieka nad ujarzmianym przez niego światem przyrody, wprzęganej w realizację naukowo wykalkulowanych celów za pośrednictwem coraz doskonalszej techniki.
Subskrybuj:
Posty (Atom)